بيحصل كدا ليه ...

كل مرة انخدع في حد اقول بعدها انا كدا فهمت الناس

وبقى عندى قدرة ان احكم على اى شخصيه تقابلنى

بس للاسف .... ببقى كدابه .... بكدب على نفسى

فعلا مهما فهمت معنى الكلام من الناس

سواء المعنى المباشر ليه او غير مباشر القيه فى النهايه كدب فى كدب

مهما الاقى ناس بتبتسم فى وشى الاقى ورا الابتسامه دى نفاق وكدب

مهما احاول اقرب من ربنا او لو غلطت واستغفر ربنا واحاول ما اكرر الغلط

الاقى ناس تدينى مبررات وتشجيع على حاجات متاكده انها غلط

بس فى نفس الوقت الاقى الناس دى بتعملها وبتدينى امثله لناس تانيه عمله نفس الحاجات دى

ومفيش حد معترض عليهم واشوفهم كسبو حاجات انا خسرتها قبل كدا

عارفه ان الكل هيقول بس خسرو رضا ربنا

بس هقول كلنا غضبنا ربنا وانا اولكم الا من رحم ربى ودا يعتبر ملاك وما اظن ان فيه ملايكة بنا اصلا


مهما اتكلمنا مع الناس بحسن نيه وبصدق المنتهى بس للاسف الاقى كدب وتمثيل

نقابل ناس يدونا وعود كتيرة من غير ما تطلب منهم الا حبهم وصدقهم وفى الاخر نلاقى الكدب

نقابل ناس نحبهم فعلا ونودهم ونتمنلهم الخير ونفضل ندعيلهم من قلبنا ربنا يوفقهم

ويفرجها عليهم ... واول ما يفرجها عليهم ... اول حاجه بعملوها بنسونا احنا

ولا قدرو حبنا ليهم واول احساس يوصلنا اننا اصلا ما كنا في يوم عرفنهم صح


بجد كل فتره انخدع فى ناس ليا وكانو يعتبرو اقرب واعز الناس لقلبى

برجع الوم نفسى اوى .... ليه اثق فى الناس كدا ... وليه اكلمهم بحسن نيه اصلا

وليه اخد كلامهم صدق .... ليه اديلهم مبررات لمواقف كانت ممكن تورفر عليا وجع كبير اوى

وليه لما يسيؤ ليا اسامحهم بسهوله ....

ليه ندور على صديق والصدق فيهم معدوم

وليه ندور على حبيب والحب عندهم مجرد وهم

ليه نشترى ناس هما بيبعونا فى لحظة

ليه نتعشم فى ناس بيتخلو عنا فى اشد وقت محتاجنهم فيه جنبنا

بجد انا مصدومة فى كذا شخصيه فى نفس الوقت تقريبا

لما بجد بجد حزينه جدا ...

فقدت الثقه فى الناس كلهم على السواء حتى لو هما اهل للثقه دى

معدش عندى استعداد اصدق الناس حتى لو فعلا صادقين

بقيت ابتسم فى وش الناس وكل ابتسامة وراها الف دمعه

بقت الناس بتسمع ضحكى ولو دققو اوى هيلقو صوت بكايا

بقيت بكدب والناس فكرها انى لسه زى ما انا صادقه

بقيت بتوقع حاجات وحشه وفعلا بتحصل


عارفه ان بغيب بغيب وبرجع بكلام غم ونفسيا زفت

بس مش عارفه بيحصل كدا ليه

يمكن علشان لسه ما اتمرجحت ... عااااااااااا